Toen we ons huis kochten (drie jaar geleden), lag er een grote berg zand achter het huis. Dat het echt een berg zand was en geen bos, ontdekten we pas bij de eerste sneeuw. Op de berg zand stonden dan ook echt boompjes en struiken. Die berg zorgde ervoor dat we op groen keken en daardoor leek onze tuin (we wonen in een rijhuis met klein tuintje) groter, je had echt het gevoel dat je in de natuur zat.
Toen besliste een projecteigenaar (en al de anderen die over zoiets beslissen natuurlijk) dat er een nieuwe wijk moest komen op de lap grond waar ook de berg zand deel van uitmaakte. Nu ziet het er zo uit als we uit het raam kijken.
Een ideaal stukje grond om op te (leren) fietsen blijkbaar.
* Inderdaad, er ligt een treinspoor tussen onze tuin en de nieuwe wijk, maar daar hebben we niet veel last van (dat is een goederenspoor, enkel voor treinen tussen de haven van Antwerpen en Nederland).
Amai, dat is snel gegaan precies, een heel ander zicht wel helaas.
We hebben het eens nagekeken en er zal weinig inkijk zijn, dus we kunnen er nog wel mee leven. 🙂