Vandaag is het exact een jaar geleden dat ik officieel opnieuw alles mocht eten na mijn proteïnedieet. Ik evalueerde hier al eens na drie maanden. Het meeste klopt nog wel, maar nu is het tijd voor een iets gedetailleerdere update.

Ik zal maar meteen eerlijk zijn: ja, ik ben opnieuw bijgekomen. Door het proteïnedieet verloor ik 32 kilo, ik schat dat er intussen terug tien kilo bij is. (Ik schat dat, want ik heb al enkele maanden geen fatsoenlijke weegschaal meer, intussen ben ik op zoek naar een analoge, want digitale weegschalen heb ik al genoeg versleten.) Dat geeft nog altijd een dikke twintig kilo die eraf is en daar ben ik blij mee. Vreemd misschien, want ik ben wel bijgekomen (tien kilo op een jaar is natuurlijk niet gezond), maar ik heb de indruk dat mijn gewicht intussen zowat ‘gesetteld’ is en ik hoop/gok dat het, met de zomer in aantocht, weer iets gaat verbeteren. Wil ik die tien kilo er opnieuw af? Nee, toch niet volledig. Ik zat goed in mijn vel toen, maar voelde me niet helemaal mezelf, een beetje speklaag hoort gewoon bij mij, denk ik. Wil ik er terug kilo’s af? Jazeker. Mijn benen zijn te dik, mijn kont is te breed en mijn bh’s worden krap. Maar deze keer wil ik mij minder focussen op die kilo’s, meer op een gezondere levensstijl.

Ik eet anders dan voor mijn dieet, gevarieerder. De cornflakes als ontbijt zijn vervangen door zelfgemaakte granola of zelf baksels zonder boter en suiker. Ik eet minder (slechte) tussendoortjes en we eten minder snel fastfood. Ik leerde intussen pure chocolade eten (ik was een grote fan van melkchocolade, maar intussen zit ik al aan 80 % cacao en kan ik daarmee leven, al blijft melkchocolade natuurlijk geweldig lekker), ik eet minder uit pakjes (ik maak bijvoorbeeld veel tussendoortjes zelf) en minder vlees. Als er op het werk gedeeld wordt, sta ik mezelf nog wel toe daarvan te genieten (en dat is soms iets te vaak) en ik merk (helaas) dat ‘nee’ zeggen tegen lekkere dingen die mij aangeboden worden, mij enorm moeilijk valt. Ik probeer er dan gewoon van te genieten, maar ik merk dat de zoetekauw in mij om meer blijft roepen.

Ik leef ook anders. Vroeger ging ik een tot drie keer per week naar de sportschool en bewoog ik verder amper. Nu beweeg ik dagelijks. Ik heb mijn auto weggedaan (ook vanwege de problemen die ik ermee had) en ga nu met de fiets of de trein naar het werk. Wanneer ik met de fiets ga (wat tijdens die natte winter meer niet dan wel lukte, want ik blijf een regenhater), fiets ik 24 kilometer op een dag. Ga ik met de trein, dan wandel ik minstens een kwartier en fiets ik acht kilometer in totaal. Naar de sportschool ga ik nog altijd, maar dan wel met de fiets (acht kilometer enkele rit). Ik denk dus dat ik het bewegen meer in mijn dagelijks leven heb gekregen. Dat ik het milieu er een plezier mee doe, vind ik een extra voordeel.

Verleidingen blijven komen en, we moeten daar eerlijk in zijn, die zullen er altijd zijn, ofwel van de buitenwereld, ofwel van de snoeper in mij. Eraan weerstaan lukt mij moeilijk en dat gaat een strijd blijven. Mijn zwakheden waren vroeger pasta (kan ik veel te veel van eten), chocolade, koekjes en chips. Die zwakheden zijn dezelfde gebleven, helaas, alleen probeer ik er beter mee om te gaan. Lukt me dat altijd? Nee, zelfs meestal niet. Maar ik ben ook niet van plan opnieuw twintig kilo bij te komen, dat staat vast. De periode na het dieet is helaas de moeilijkste en die is voor de rest van mijn leven, maar stap voor stap ga ik voor verbetering.

Registreer hier voor de nieuwsbrief. Zo blijf je op de hoogte van de webshop en krijg je een cadeautje bij je eerste bestelling!

Dank je!