Ja, dit gaat over de pil en over menstruatie. Lees je liever niet over vrouwelijke aangelegenheden, kom dan gerust een andere keer terug.

Twee jaar geleden stopte ik met de pil. Ik had die een jaar of twaalf genomen en was pilmoe. Mijn vriend had zich laten steriliseren dus kon ik ook gemakkelijk stoppen. Ik was geen fan van al die hormonen in mijn lijf en wilde het opnieuw proberen zonder. Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet tegen de pil. Ik besef dat het ook een grote maatschappelijke invloed gehad heeft. Het feit dat mijn vriend en ik niet (te) scheef worden bekeken voor het niet willen van kinderen, was voor de uitvinding van de pil ongeveer ondenkbaar. Daar ben ik de medische vooruitgang dus zeker dankbaar voor. Ik wilde die extra hormonen gewoon niet meer in mijn lijf.

Die eerste maand zonder de pil viel goed mee. Nadien kwam ik ook best snel in een regelmaat. Het viel vrij goed te voorspellen wanneer ik opnieuw mijn regels zou hebben, wat toch niet per se evident is als alles puur natuur is. Eén nadeel werd al wel snel duidelijk: met de pil had ik veel minder last van mijn regels (je hebt dan ook geen echte menstruatie, enkel een onttrekkingsbloeding), zonder pil was de pijn weer hevig de eerste twee à drie dagen. Niets dat een pijnstiller en af en toe wat op de tanden bijten niet kunnen oplossen, maar toch. Wakker worden van de pijn vind ik geen pretje. Sommigen raadden mij aan om gewoon opnieuw met de pil te beginnen, maar dat vond ik zwak. Ik wilde zonder hormonen leven, die paar dagen per maand kon ik best aan.

En toen werd mijn regelmaat zeer onregelmatig … Twee maanden niets (ik was toch niet zwanger, dat kon toch niet?), twee maanden bijna dagelijks een bloeding. Ik deed een zwangerschapstest (negatief, oef) en boekte een afspraak bij de gynaecoloog om eens te polsen of dat eigenlijk wel normaal was. Eind december kreeg ik mijn regels (na een paar dagen niets) en de pijn viel goed mee. Maar de menstruatie bleef duren en werd na acht dagen veel heviger dan ooit. De pijn kwam samen met de hevige bloedingen terug en werd ook steeds erger. Tot ik mij op dag elf van mijn regels niet meer kon bewegen van de pijn en een afspraak maakte met de dokter. Die verwees mij door naar de gynaecoloog voor een echo en jawel, er was wel degelijk iets mis. Ik bleek namelijk een cyste te hebben op mijn eierstok. Op zich geen ramp, maar wel de oorzaak van mijn vreemde cyclussen en mijn overdreven pijn. De remedie tegen die knoest van zes (!) cm in mijn buik? Een korte sterke hormonenkuur en nadien terug gewoon aan de pil.

Die korte sterke hormonenkuur wordt ook een hormonale curettage genoemd en daardoor kon ik een gewone curettage (inclusief narcose) gelukkig vermijden. De pijn kwam in alle hevigheid terug na die korte hormonenkuur, maar daar bleef het gelukkig bij. Enkele dagen overleven met drie verschillende pijnstillers en ik was weer de oude, inclusief dagelijks pilletje.

Mijn gynaecoloog volgt mij gelukkig goed op en de cyste blijkt intussen gekrompen, oef. Ik heb nog enkele follikels, maar ze zijn maar een centimeter groot en dat is geen probleem. Ergens ben ik blij dat het zo gemakkelijk op te lossen is, anderszijds vind ik het jammer dat ik opnieuw aan de pil zit. Maar ik kan die pil nu als medicatie bekijken en niet als voorbehoedsmiddel en wij moeten geen stress (meer) hebben als ik toch eens een pilletje vergeet. En: veel minder pijn! Dat vooral.

Ben jij aan de pil of net niet? Is dat een bewuste keuze?

Registreer hier voor de nieuwsbrief. Zo blijf je op de hoogte van de webshop en krijg je een cadeautje bij je eerste bestelling!

Dank je!