In 2014 vertelde ik trots dat ik een Fairphone gekocht had. Trots, jawel, want het was de eerlijkste en duurzaamste smartphone op de markt. Dat is de Fairphone nog steeds en hoewel ik volledig achter hun principes sta, gebruik ik de mijne niet meer.

Ik was lange tijd tevreden over mijn smartphone en raadde die ook aan iedereen aan. Mijn vriend en schoonbroer kochten er trouwens ook één. Ik kreeg nooit een barst in mijn scherm, hoewel ik de smartphone wel af en toe liet vallen. Mijn vriend, die echt een robuuste smartphone nodig heeft, kocht zijn Fairphone onder andere omwille van dat sterke glas. Bij mijn schoonbroer was de dual sim de doorslaggevende factor.

Toen mijn batterij begon te zwellen, kreeg ik meteen een nieuwe. Dat gebeurde blijkbaar wel vaker bij Fairphone. Ze raden namelijk aan om geen nieuwe oplader te kopen, maar degene te blijven gebruiken die je al hebt (duurzaam!) en dat kan al eens de oorzaak zijn. Niet alle Fairphonegebruikers die ik ken, hebben dat trouwens gehad, maar het probleem was blijkbaar wel gekend. Met die nieuwe batterij was er geen probleem meer dus ik was weer tevreden. Onderdelen kunnen vervangen is trouwens één van hun leuzes en zorgt er ook voor dat de smartphone effectief langer gebruikt kan worden.

Toen kwam de (modulaire) Fairphone 2 op de markt en ik was meteen geïntrigeerd. Echt zelf je smartphone kunnen samenstellen leek me wel wat, maar ik was nog perfect tevreden over mijn Fairphone 1 dus kocht ik er geen nieuwe.

Ik begon mij af en toe al wel te ergeren aan de camera, vooral omdat ik mijn smartphone echt als fototoestel gebruik (Instagram!), maar dat was geen reden om een nieuwe te kopen.

Toen ik mijn Fairphone op een gegeven moment aan het opladen was aan een externe batterij en ik in mijn onhandigheid enkel de smartphone pakte en de batterij dus hing te bengelen, werd het opladen van de batterij een probleem. Dat ging enkel in een bepaalde positie en ‘s morgens ontdekte ik vaker en vaker dat het mislukt was en ik dus amper nog batterij had. Ik hield het enkele maanden vol (ik geef echt niet graag geld uit aan een nieuwe smartphone), maar het werd erger … Herstellen was niet echt mogelijk en intussen bleek dat Fairphone het eerste model niet kon blijven ondersteunen. Best begrijpelijk, maar wel jammer, want zo kwam er toch sneller een einde aan de levensduur.

Enfin, op een gegeven moment vertelde vriendin D. dat ze een nieuwe smartphone had en was ik verkocht. Ik keek eerst nog naar de Fairphone 2, maar dat modulaire viel een beetje tegen. Ik had gehoopt dat ik een standaardpakket zou kunnen kopen met een betere camera, maar die optie was er niet. De camera was toen 8 MP en dat was maar 1 MP beter dan de Fairphone 1 waar ik niet meer tevreden was over de kwaliteit van de foto’s. De prijs bleek ook behoorlijk hoog en dus ging ik voor de Motorola Moto, met 12 MP en aan een schappelijkere prijs. Ik heb die intussen vijf maanden en ik ben er heel tevreden over. Ik vond het wel een beetje jammer dat ik een ‘gewone’ smartphone had gekocht en geen eerlijke en duurzame, maar dat was dan maar zo. Met het schrijven van deze blogpost zie ik wel dat de Fairphone 2 intussen een betere camera heeft. 12 MP, jawel. Als het toen dus niet dringend was geweest en ik er nu een nieuwe zou hebben gekocht, zou ik nog harder getwijfeld hebben.

Enfin, ik ga er nu maar gewoon heel goed zorg voor dragen.

Dit artikel bevat een affiliate link.
Het kost jou niks, maar als jij erop klikt en een aankoop doet,
krijg ik een percentje en zo steun je dus mijn blog,
gratis en voor niets.

Save

Registreer hier voor de nieuwsbrief. Zo blijf je op de hoogte van de webshop en krijg je een cadeautje bij je eerste bestelling!

Dank je!