Vandaag zouden we 15 jaar samen zijn. Zouden, ja, want we zijn er niet geraakt. We zijn gestrand op 14 jaar, 11 maanden en één dag.

We werden een koppel toen we allebei in het laatste middelbaar zaten, we waren toen beiden zeventien. We hadden elkaar leren kennen op een Chirocursus (ook gekend als het grootste relatiebureau van Vlaanderen, die Chiro) en het was geen liefde op het eerste gezicht (bij allebei niet), wel op het tweede. Over onze relatie en onze overeenkomsten en verschillen schreef ik hier al eerder dus dat ga ik niet herhalen.

tattoo love zwart-witWe werden samen volwassen en gingen vrij snel samen op kot en zo rolden we van het ene in het andere. Allemaal heel natuurlijk, allemaal heel organisch. Maar de laatste maanden zijn we elkaar kwijtgeraakt. Ik was al even niet meer het zonnetje in huis door mijn werksituatie. We moesten een nieuw evenwicht zoeken in onze relatie met de verbouwingen, maar vonden het niet echt. Of het was geen evenwicht. We kregen schuldgevoelens over allerlei zaken en konden er bij elkaar niet meer mee terecht. We begonnen meer en meer naast elkaar te leven, al dan niet bewust. En intussen stapelde er van alles op bij hem en zat ik met mijn kop in het zand. Over de details van de breuk ga ik het niet hebben, maar er zijn veel oorzaken en bepaalde dingen zitten erg diep. We hebben elkaar absoluut niet bewust gekwetst en er zijn geen foute dingen gebeurd. We zijn elkaar gewoon onderweg kwijtgeraakt en het was op.

Hij zat met twijfels en vond gelukkig de moed om er toch over te praten. Ik haalde mijn kop uit het zand en we namen afstand. Om op onze positieven te komen en om na te denken over de toekomst. We babbelden veel (meer dan in de maanden ervoor) en waren eerlijk en open tegen elkaar. Ik was bang om hem te verliezen, want ik kon me geen leven voorstellen zonder hem. Hij had vooral nood aan enkel zichzelf, enkel zijn eigen bagage. En toen beslisten we samen om er een punt achter te zetten. Met veel respect voor elkaar. We waren heel verbonden op dat moment: we hielden elkaars hand vast en keken elkaar in de ogen. Om samen een punt te zetten achter onze relatie.

tattoo love zwart-witWe beslisten om die relatie om te zetten in een vriendschap, want die vijftien jaar willen we echt niet weggooien. We spreken nog af en bespreken onze toekomst samen (hij wil het huis nog helpen leefbaar te maken, we willen blijven bouwen aan die vriendschap) en apart. We praten over gevoelens en twijfels, over wat er in ons omgaat. Eigenlijk zijn we hechter dan we de afgelopen maanden waren. En daarom is het goed. We namen afstand om apart verder te kunnen, maar om toch in elkaars leven te kunnen blijven. We gingen uit elkaar met heel veel liefde.

Vandaag, op die vijftiende verjaardag, gaan we samen uitwaaien aan zee. Zo kunnen we vijftien jaar vriendschap vieren. En daar teken ik voor.

Registreer hier voor de nieuwsbrief. Zo blijf je op de hoogte van de webshop en krijg je een cadeautje bij je eerste bestelling!

Dank je!