Omdat fotografen ook makers zijn, laat ik deze keer Yves aan het woord. Ik ken hem al best lang, van toen wij beiden nog studeerden (ieder een andere richting, hoor) en hij nam al vaker foto’s van/voor mij, zoals van mijn sweater en mijn kaarsen. Een toffe gast met een goed oog voor mooie beelden!
Wanneer begon je daarmee?
Mijn start als fotograaf is er een geweest in verschillende kleine stappen. Als kind was ik degene die altijd met een fototoestel rondzeulde. Vooral op vakantie en tijdens dagtrips met de familie vond ik er plezier in om foto’s te nemen. Toen digitale fotografie stilaan begon op te komen, was ik een van de eersten om een digitale camera te kopen. Een compactje, dat wel. Grote camera’s zeiden me minder. Te veel gedoe met lenzen. En al dat gewicht dat je moet dragen …
Pas op m’n 30ste kocht ik een deftige camera. Landschapsfotografie trok me echt aan. Maar dat bleek toch niet te zijn wat ik ervan verwacht had. Urbex bleek wel grote liefde.
Het begon allemaal pas écht toen ik in 2013 mijn camera meenam naar het huwelijk van een vriendin. Ik nam maar een stuk of 10 foto’s, maar het koppel was er enorm positief over. Ze begonnen me aan te raden bij vrienden, zelfs zonder dat ik erom vroeg.
In 2014 registreerde ik m’n bijberoep en deed ik enkele kleine opdrachten. 2015 was superdruk, zodat ik koos om deeltijds te werken vanaf 2016. In 2017 gaf ik uiteindelijk mijn ontslag als werknemer.
Website of sociale media?
www.thephotographer.be
Waar haal je je inspiratie?
Niet uit fotografie. Dat is misschien het meest opvallende aan mijn insteek. Dat wil niet zeggen dat ik geen fotografen volg, maar ik volg hen eerder uit nieuwsgierigheid naar gebruikte technieken.
Mijn belangrijkste bron voor inspiratie zijn video’s. Een film met een zekere cinematic feel kan mij enorm inspireren. Kleurgebruik, composities, lichtinval … Kunst en grafisch design vormen ook een grote bron van inspiratie. Vooral minimalistisch werk en dat probeer ik te brengen in mijn foto’s: begrijpbare beelden. Naturel en ongecompliceerd.
Wat vind je het leukste aspect aan je job?
Heel wat dingen. Het begint allemaal bij variatie. Hoe het werk voor een tevreden klant aanleiding geeft voor een nieuw en boeiend project.
Het mooiste van mijn job is wanneer mensen je oprecht bedanken en aanraden bij anderen. Een job die je graag doet, voor betaald wordt én mensen gelukkig maakt, zo zijn er niet al te veel. 🙂
Waar droom je nog van?
Mensen gelukkig blijven maken. Dat klinkt onbaatzuchtig, maar eigenlijk is het ook een vorm van egoïsme. Het geeft me zelf zo’n goed gevoel. Daar wil ik aan blijven werken, altijd blijven verbeteren.
Ik ben niet het type persoon dat prijzen hoeft te winnen om gelukkig te zijn. Ik verlang niet naar grootschalige erkenning voor mijn werk. Stiekem hoop ik dat mensen voor wie ik werkte binnen 50 jaar de foto’s van hun huwelijk, feest of wat dan ook opnieuw bekijken en tegen elkaar zeggen: ‘Die fotograaf, die kon er toch wel wat van’.
Dat is mijn droom. Ik hoef niet in een museum te belanden. Niemand moet mijn naam herinneren. Zolang ik bij de mensen waarvoor ik werkte een klein plaatsje in hun leven heb.
