Negen weken geleden begon ik aan een proteïnedieet. Ik ben al langer te dik, maar had nooit voldoende motivatie om een bepaald dieet vol te houden. Ik wilde wel graag magerder zijn, maar vocht er niet voor. Ik heb vanalles geprobeerd (weight watchers, diëtiste …), maar na vechten voor een paar kilo minder verloor ik meestal weer de motivatie en stopte ik met mijn dieet.

In september, tijdens onze vakantie in Firenze, besloot ik er nu echt iets aan te doen. Mijn dokter had mij een paar jaar geleden al een proteïnedieet* voorgesteld, maar dat leek me zo drastisch en ik was bang voor het jojo-effect. Hij heeft mij toen wel alles uitgelegd, maar ik zag dat een beetje als een last resort en besloot het eerst te proberen met een diëtiste. Dat draaide niet helemaal uit zoals gehoopt en tijdens onze laatste vakantie besloot ik om het opnieuw aan te kaarten met mijn dokter. Hij legde goed alle voor- en nadelen uit en ik besloot de sprong te wagen, met in mijn achterhoofd de gedachte: ‘als het me niet bevalt, kan ik er nog altijd mee stoppen’.

De eerste dagen hield ik mijn lichaam goed in de gaten en alles viel eigenlijk heel goed mee. Mijn lichaam reageerde natuurlijk wel op de kleinere hoeveelheid eten, maar paste zich gelukkig snel aan. Je valt ook snel af (na twee weken was ik 5,5 kilo kwijt) en dat motiveert enorm. Het goede aan dit dieet is voor mij dat de regels heel strikt zijn. Momenteel krijg ik geen vetten en geen suikers binnen waardoor mijn lichaam vetten verbrandt (= ketose). Ik mag dan ook enkel de shakes (die je gelukkig wel in veel verschillende vormen en smaken hebt) en enkele groenten eten (worteltjes en pompoen mag bijvoorbeeld niet). De regels zijn duidelijk en als je je niet aan de regels houdt (door bijvoorbeeld een stukje chocolade of drie druiven te eten), stopt je lichaam met de vetverbranding en die komt pas terug op gang na twee dagen. Als je dus één misstap zet, kan je twee dagen aan vetverbranding verliezen en als je gemiddeld twee kilo per week verliest, wil je dat echt niet. Ik toch niet. Bij mijn vorige diëten mocht in principe alles nog en dan kon ik dat ook niet laten. Nu mag het niet en ken ik de consequenties als ik het wel doe en daardoor werkt dit voor mij zo goed.

Momenteel ben ik negen weken bezig en ik ben intussen 18,2 kilo lichter. In totaal wil ik 34 kilo afvallen (dan zit ik terug op mijn gewicht van het zesde middelbaar met een gezond BMI). Op dit moment ben ik dus iets meer dan de helft van wat ik wil verliezen kwijt. Er begint al wat meer vorm in mijn figuur te komen en mensen zien het ook dat ik ben afgevallen, wat natuurlijk fijn is. Je moet er natuurlijk ook veel voor laten, maar dat weegt eigenlijk niet op tegen de voordelen. Ik heb namelijk nog veel energie, heb geen honger, verlies geen spieren en mijn huid blijft elastisch.

Er zijn natuurlijk wel enkele nadelen, zo ben ik bijvoorbeeld een lichte verslaving voor (suikervrije) kauwgom en Ricolakes en Vickskes aan het kweken. Doordat je lichaam in vetverbranding is, kan je adem naar aceton stinken (gelukkig heb ik nog geen klachten gehad) en daarom mag je wel Vickskes snoepen, allen niet per se in de mate dat ik dat doe, vrees ik. Je geniet natuurlijk veel minder van je eten, omdat je regelmatig hetzelfde eet en omdat je ook een kleinere hoeveelheid eet. Het is ook vooral wel een aanslag op je sociaal leven. Ik wil echt niets eten dat ik niet mag, dus ik kan momenteel niet op restaurant bijvoorbeeld. Dat valt natuurlijk wel op te lossen door op café te gaan i.p.v. op restaurant, maar met de feestdagen die eraan komen, is dat toch niet altijd even simpel. Anderzijds krijg ik wel veel steun en verplicht niemand mij dingen te eten die ik niet mag. Het zal natuurlijk ook enkel dit jaar zijn dat ik niet alles kan eten, dus daar heeft iedereen ook wel begrip voor.

Ik moet wel toegeven dat ik uitkijk naar fase 2. Momenteel zit ik namelijk in de strikte eerste fase (en mag ik dus enkel shakes en groenten eten), maar wanneer ik 60 % van die 34 kilo ben afgevallen (20,4 kilo), mag ik naar fase 2. Dan mag ik één shake per dag vervangen door kip, mager vlees of ei. De rest blijft even strikt, maar ik kijk er echt wel naar uit om ‘s middags een slaatje met wat kip en/of ei mee naar mijn werk te kunnen nemen. Na fase 2 (als ik mijn 34 kilo ben afgevallen), mag ik naar fase 3, de stabilisatiefase. Die duurt sowieso vier weken en dan mag ik stap voor stap terug alles eten. Die fase is heel belangrijk om het jojo-effect te vermijden. Na fase 3 volgt dan de laatste fase, namelijk fase 4: de rest van mijn leven gezond eten. Ik denk dat dat nog de moeilijkste zal worden, maar eens ik zover ben, denk ik wel dat ik ga willen vechten om op gewicht te blijven (net zoals ik nu blijf vechten om af te vallen).

Nog even te gaan, maar ik heb goeie moed. Deze keer gaat het me lukken!

* Het proteïnedieet is ook gekend als het dieet van Bart De Wever. Dat van mij is van een ander merk (Xdaylight, geen PronoKal), maar de basisideeën zijn dezelfde.

Registreer hier voor de nieuwsbrief. Zo blijf je op de hoogte van de webshop en krijg je een cadeautje bij je eerste bestelling!

Dank je!