Herinner je je deze post nog? Die auto heeft het helaas niet volgehouden. In principe wel, want hij rijdt nog, maar in welke staat … Remlichtje in het dashboard brandt constant, motorlichtje ook en in juli had ik een accidentje omdat mijn remmen plots niet meer werkten. Gelukkig was ik aan het aanschuiven aan een rood licht, waardoor het maar een heel klein botsinkje was. Alleszins, het zorgt er wel voor dat ik niet meer in die koekendoos kruip. De handelaar blijkt nog steeds een even grote ******** als toen (ah ja, zo snel veranderen mensen niet) en de verzekering staat niet echt te springen om iets te doen.
Sindsdien heb ik geen andere auto gekocht; ik wil het proberen zonder. Om bovenstaande redenen, voor het milieu, om trager en bewuster te leven, voor mijn conditie en gezondheid en omdat ik de dingen al eens graag anders aanpak. Begrijp me niet verkeerd, wij hebben thuis nog een auto (mijn vriend heeft een auto van het werk), dus die wordt nog gebruikt. Af en toe gaan we daarmee naar de winkel of naar vrienden of op familiebezoek of … Ik leef dus niet helemaal autovrij, maar voor iemand die extreem gesteld is op haar vrijheid en zelfstandigheid, is dat al een grote stap.
Ik vertelde toen dat ik (bijna) niet op het werk geraak zonder auto. Dat klopt niet helemaal, maar het vergt gewoon enige organisatie. Ik woon op 12 kilometer van mijn werk. Dat is dus met de fiets af te leggen, maar als het zwaar regent of sneeuwt (zoals toen), is dat geen evidentie. Een andere optie is om met de trein te gaan. Ik woon op wandelafstand van een klein station en moet maar tien minuten op de trein zitten. Het dichtstbijzijnde station is echter op 4 kilometer van mijn werk. Dat valt ook af te leggen, maar dan moet je ofwel een fiets aan het station hebben staan, ofwel een vouwfiets hebben, ofwel een trein vroeger nemen om dat te voet te kunnen doen. Ik heb trouwens geen glijdende werkuren, dus moet er gewoon zijn om half negen, point final.
Intussen kocht ik al een heleboel dingen aan om autovrij(er) te kunnen leven:
- een nieuwe fiets, zodat ik mijn oude aan het station kon zetten en met mijn nieuwe de volledige afstand kan fietsen (leve ecocheques!)
- fietstassen (helse zoektocht naar mooie tassen die groot genoeg zijn om al eens mee naar de winkel te gaan; viel dik tegen, die eerste keer in de winkel)
- nieuwe broeken (tip: als een broek ‘s morgens een beetje strak zit, probeer er dan geen 12 kilometer mee te fietsen. Na 10 kilometer mocht ik mijn moeder bellen om mij uit de nood te komen helpen, waarvoor dank)
- een hele hoop keycards (alweer: leve ecocheques!) voor de treinritten (als je niet elke dag de trein neemt, is het niet de moeite om een abonnement te nemen)
Ik leerde ook een heleboel bij:
- fietsen met sletsen aan je voeten lukt niet als je fietstassen hebt
- koop broeken die zeker groot genoeg zijn
- vergeet je achterlicht op batterijen niet uit te zetten als je je fiets achterlaat
- een borstel, deo, parfum en een handdoekje zijn geen overbodige luxe als je 12 km fietst
- een reservebroek op kantoor hebben liggen is nuttig, zorg wel dat ze zeker past
- als je denkt: ‘amai, de treinen rijden laat’, geloof dat dan niet (dank aan het vriendje om mij op te komen pikken om elf uur ‘s avonds)
Wat ik echt nog niet geleerd heb, is hoe ik mij moet kleden om 12 kilometer te fietsen. Ik had het vaak vooral veel te warm (en was dus bijgevolg veel te bezweet na het fietsen), maar te koud wil je het natuurlijk ook niet hebben. Ik denk dat ik toch eens op zoek ga gaan naar thermisch ondergoed en een windstopper voor vrouwen. Alle tips zijn welkom trouwens.
Natuurlijk had ik vroeger niet alleen een auto om mee te gaan werken. Ik gebruikte die ook om naar de winkel te gaan, om te gaan sporten, om met vriendinnen af te spreken en om naar juwelenmarktjes en -avonden te rijden om juwelen te verkopen. De gezamenlijke dingen deden we meestal al met de auto van mijn vriend (van het werk, remember?). Naar de winkel ga ik nu ofwel met de fiets (met nogal kleine fietstassen), ofwel met mijn vriend, met zijn auto. Ik ga nu minder sporten (ah ja, ik fiets elke dag minstens 8 kilometer), enkel op woensdag blijf ik wel naar de sportclub gaan. Dan neem ik overdag de trein en fiets ‘s avonds naar de sportclub (acht kilometer enkele rit), kwestie van mijn knieën niet te hard te belasten. Met vriendinnen probeer ik nu in de buurt van een station af te spreken. Voor mijn bijberoep, de juweeltjes, heb ik nog niet echt een oplossing. Naar een marktje ga ik meestal met een vriendin, dus als ik het eens vriendelijk vraag, zal ik wel vervoer hebben. Voor juwelenavonden is het iets moeilijker, maar niets is onmogelijk natuurlijk.
Cambio zou in mijn geval dus ideaal zijn (omdat ik echt maar af en toe een auto nodig heb), helaas woon ik niet pal in het centrum van Antwerpen, maar in een van de districten. No Cambio for me …
Momenteel valt het me goed mee: ik geniet van de fietstochten, het is goed voor mijn gezondheid, ik leef bewuster … Alleen is het weer nog niet weken aan een stuk miserabel geweest (ik haat fietsen in de regen en nog meer fietsen in de sneeuw …), dus ik ben benieuwd of ik deze winter zonder auto zal overleven.
Ik fiets al jàren naar mijn werk, 11 km enkele rit. Ik kom meestal ook bezweet op het werk aan, maar ik kleed me om en verfris me als ik op het werk aankom, kwestie van er presentabel uit te zien. Je zult zien dat het met die regen nog wel meevalt. Erger is het als het glad is of als er sneeuw ligt. Dan krijgen ze me niet op mijn fiets en probeer ik mee te rijden met een collega of neem toch de auto.