Ik lees graag en, na enkele jaren van bijna enkel lezen op vakantie (door de overload tijdens mijn studie?), opnieuw wat meer. Ik lees echter niet alles graag. Ik heb het niet zo met hypes (no Fifty shades … for me), niet met thrillers en niet met fantasy. Dat zorgt (volgens sommigen) voor gaten in mijn cultuur: ik heb niets gelezen van Harry Potter, niets van The Lord of the Rings. Ik las ooit De Hobbit en dat was mijn ding niet, dus waarom zou ik dan andere boeken van Tolkien lezen? Ik keek er ook geen enkele film van, want als ik het niet wil lezen, hoef ik het ook niet gezien te hebben.
Wat ik dan wel lees? Liefst van al fictie in het hier en nu. Mijn favoriete auteur is Nick Hornby, maar auteurs met minder wittiness kan ik ook zeker smaken, dat getuigt mijn lijstje in puntje 12 van mijn 30-voor-30-projectje.
Tijdens het lezen van Sweet Tooth van Ian McEwan kwam ik een interessante opvatting tegen, een die ook op mij van toepassing is:
There was, in my view, an unwritten contract with the reader that the writer must honour. No single element of an imagined world or any of its characters should be allowed to dissolve on authorial whim. The invented had to be as solid and as self-consistent as the actual. This was a contract founded on mutual trust.
Deze opvatting (of het stukje ervoor vooral) blijkt nogal toepasselijk in het boek, maar lees het boek vooral zelf om dat beter te begrijpen.