Ik vertelde hier al eerder dat wij momenteel geen (eigen) auto hebben. Wij hebben wel een Cambio-abonnement, maar gebruiken dat liefst zo weinig mogelijk. Om toch mobiel genoeg te zijn in onze vrije tijd (werkvervoer lukt vlot zonder auto) kochten wij ieder een vouwfiets. Zo geraken we met het openbaar vervoer meestal dicht bij onze bestemming en doen we de laatste kilometers met onze vouwfiets. We wonen dicht bij trein en tram, dus dat lukt meestal vrij goed.
Een vouwfiets is doorgaans een nogal dure aankoop, dus wilden we graag de goede keuze maken. Mijn vriend wilde eerst voor een goedkoop model gaan, om te zien of hij de fiets ook echt zou gebruiken, maar dat zag ik niet zitten, want de kans is net erg klein dat je je vouwfiets dan ook effectief gebruikt. Als iets niet goed werkt, zal je het ook niet snel gebruiken. Ik wilde liever meteen een goede fiets kopen, kwestie van de ritten zo aangenaam mogelijk te maken.
Mijn vriend kwam af met de Strida. Ik had de vouwfiets nog maar een keer gezien en moest toen eerlijk gezegd vooral even binnensmonds lachen. Een vouwfiets is nooit echt mooi, maar deze vond ik vooral grappig. Hoe meer ik hem bekeek, hoe mooier ik hem wel begon te vinden. Je hebt niet de lelijke scharnierpunten die de meeste vouwfietsen hebben en hij is ook geschikt voor grote mensen. Officieel is hij geschikt voor mensen van 1m63 tot 1m93. Ik ben tien centimeter kleiner dan de maximumlengte en mijn vriend is tien centimeter groter, dus dat leek te groot, maar als je even vergelijkt, merk je al snel dat hij te groot is voor àlle vouwfietsen (net als voor deuren en veel pretparkattracties bijvoorbeeld). Hij zou er dus op iedere vouwfiets belachelijk uitzien (want ja, je kan voor een verlengde zadelpen kiezen bij een andere vouwfiets, maar daardoor lijkt dat vouwfietsje vooral nòg kleiner en de stevigheid zal ook wel niet hetzelfde blijven).
De fiets is heel licht (net geen tien kilo) en dat vind ik een groot voordeel. De fiets plooit ook smal op, veel smaller dan bijvoorbeeld een Dahon. De Strida is opgeplooid wel nog altijd lang, een Brompton bijvoorbeeld is compacter (maar ook zwaarder). De fiets plooit ook heel snel op, het zijn maar een paar handelingen om hem op- of uit te vouwen. Mijn vriend kan het in enkele seconden. Extra voordeel: de Strida heeft geen standaardketting met smeer, maar een ketting in kevlar. Heel stevig en je hebt geen kans op smeer aan je kleren. Dit is trouwens geen gesponsorde post ofzo, we hebben de fietsjes eerlijk zelf betaald en ik word hier niet voor vergoed. Helaas worden de fietsjes amper nog verkocht in België en Nederland, wij kochten ze dus via de Franse webshop (maar ze leveren ook in België, hoor). De fietsen zijn trouwens vooral populair in Azië, zoals je op Instagram kan zien.
Wat ik wel jammer vind (en waar ik op voorhand totaal niet bij stil had gestaan) is dat een Strida niet echt geschikt is om mee te fietsen met een rok aan. Toch niet als je zadel lager staat dan de maximale hoogte (in de meeste gevallen dus). De linkse fiets is de mijne en als ik een rok draag bij het fietsen, zit die stang tussen mijn benen nogal in de weg. Als je nylonkousen ofzo onder je rok draagt, maakt dat niet echt uit, maar in de zomer bijvoorbeeld vind ik het toch wat onhandig.
Fietst dat goed?
Elke vouwfietseigenaar kan je zeggen dat fietsen met een vouwfiets in het begin even wennen is. Door de kleine wielen zijn zulke fietsjes namelijk erg wendbaar. Bij de Strida is dat nog net iets erger, omdat je stuur eigenlijk tussen je benen begint. De eerste rit voelde vooral heel raar. Ik had het gevoel dat ik met mijn achterwerk aan het ‘tegensturen’ was. Maar: het went snel. Onze fietsjes hebben geen versnellingen, maar doordat ze zo licht zijn, mis je die ook niet echt. Je kan er echt snel mee fietsen en ik denk dat versnellingen het eigenlijk een beetje onverantwoord zou maken. Het bestaat wel, maar het maakt de fiets ook een pak duurder.
De fietsen hebben ons (met aangepast stuur, wat aan te raden is als je groot bent) een dikke 800 euro per stuk gekost. Ja, dat is veel. Er zijn veel goedkopere vouwfietsen op de markt, maar ook veel duurdere. Uiteindelijk is dat een afweging die je zelf moet maken.
Life hacks met Strida
Een Strida klikt in elkaar met een sterke magneet aan het achterwiel. Dat werkt snel, verslijt niet en zorgt er ook voor dat je er een tandem mee kan vormen. Met twee fietsen.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=M55dQqCOuEs]
Of met zeven fietsen.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=l8Ceyeeooew]
Al zou ik er wel geen bocht mee proberen nemen.
Inderdaad grappige fietsjes :-). Super dat jullie het redden zonder auto!
echt leuk … enkel door te lezen zou ik er ook één willen hebben (twee eigenlijk want de tandemtruc vind ik wel cool)
ivm het rokprobleem, ik doe in de zomer soms een wielrennersbroekje onder mijn rokken die de neiging hebben om naar omhoog te kruipen
Grappig, he, die tandemtruc. Al hebben we het zelf nog niet geprobeerd. Ik denk ook niet dat we ver zouden geraken.
Ik draag eigenlijk altijd een shortje onder een rok, maar van mij hoeft niet elke voorbijganger dat te zien. 🙂
leuke blogpost en proficiat met jullie aankoop!
Wij hebben allebei een Dahon Vitesse D7, maar gebruiken die niet voor woon-werkverkeer, waardoor die voor ons eigenlijk ideaal is 🙂 Ook daar hebben we niet het goedkoopste model gekocht, om voldoende comfort te hebben. Is die Strida voldoende stabiel op kasseien bijvoorbeeld? En hoeveel versnellingen heb je daarop?
Goh, ik probeer kasseien sowieso te vermijden, omdat ik dat niet aangenaam vind fietsen, maar dat lukte wel, ja. Wij hebben wel de wielen van 18 inch en ik denk dat die op dat vlak beter zijn dan de wielen van 16 inch.
Wij hebben, zoals gezegd, de fiets zonder versnellingen en eigenlijk mis ik die niet echt (terwijl ik op een gewone fiets wel vaak schakel). De fiets is heel licht (net geen tien kilogram) en fietst daardoor ook heel vlot. Je kan ook een model met drie versnellingen kopen, maar dan kost de fiets meteen een pak meer.
Moest ik op zoek zijn naar een vouwfiets, dan had je me nu overtuigd om ook voor zo’n Strida te kiezen. Ik ben niet geïnteresseerd, maar je gaf me wel een goede reden om je blog te blijven volgen: je lengte. Ik begon hier bijna te wippen op mijn stoel toen ik las jij ook een grote blogster bent 😉 Als je ooit een blogpost wijdt aan waar jij kleren vindt die passen en dan ook nog eens lang genoeg zijn, ga ik ze héél aandachtig lezen.
Wat een originele reactie. 🙂 Mijn lengte zit wel voornamelijk in mijn bovenlichaam. Mijn benen zijn natuurlijk langer dan die van de gemiddelde vrouw, maar ik heb geen ellenlange stekken, dus op dat vlak kan ik je misschien niet helpen. Verder ben ik niet van de magerste (en breder is vaak ook langer bij kledingstukken, heb ik de indruk) en heb ik de chance dat ze tegenwoordig al eens wat langere T-shirten verkopen. Morgen komt hier wel een mogelijk tip online: webshops gewoon mailen als ze geen maattabel bij hun kleren zetten. 🙂
Merci voor die tip, ik zal ze onthouden. Mijn schouders, taille en heupen hebben een perfect zandloper model, alleen de voorkant was niet aan het opletten tijdens het groeien, wat kleren vinden sowieso moeilijk maakt, dus alle tips die het “ik wil geen blote buik” gevoel al weghalen van de zoektocht zijn welkom 😉
Wat een geweldige fietsen! Ik zou er gewoon een voor de mooi willen hebben 🙂
Ik reis wel wekelijks met de trein en zou dan wel een plooifiets kunnen gebruiken, maar ik draag ALTIJD rokken of kleedjes, dus ik geloof dat ik maar gewoon te voet blijf gaan… helaas!
hey Gerlinde, wat een fijne post om lezen, want ik kocht net ook een plooifiets, een kleurrijke brompton, inderdaad nog een pak duurder maar heel fijn om mee te fietsen. Zo’n fiets voelt als wat extra vrijheid kopen. Ik schrijf zelf zeker ook een blogje over mijn bevindingen.
Hihi, zo’n grappige, leuke fietsjes! En zalig om hier zo enthousiast over fietsen te lezen, of het nu deze of je elektrische fiets is. Blijven gaan! 🙂