Mensen die mij volgen op Instagram zagen het al: afgelopen week overleed mijn grootmoeder. De moeder van mijn vader, de enige grootouder die ik nog had.
Ik schreef hier al eerder over haar (in de begindagen van mijn blog), in het kader van Music for life, de editie over dementie. In 2012 kon ze nog neuriën, toen ze eind vorig jaar 90 werd en we dat vierden met een feest, deed ze zelfs dat niet meer. Alzheimer is genadeloos.
Mijn zus kwam op het mooie idee om afgelopen week samen te komen en bommaeten te maken. Toen wij in de lagere school zaten, gingen wij namelijk iedere maandag eten bij mijn grootouders en aten daar wortelstoemp. Voor speciale gelegenheden hadden mijn grootouders Almdudler in huis en maakte de bomma een ‘puddingvis’ en af en toe kregen we een Koetjesreep.
Mijn nonkel, die al vele jaren werkt in een rusthuis voor dementerenden (waar mijn grootmoeder haar laatste jaren ook doorbracht), schreef tien jaar geleden al een boek over dementie, onder andere over mijn grootmoeder. Ik las het nog niet. Mijn moeder raadde het toen af, ik denk omdat het te confronterend zou zijn. Intussen ben ik tien jaar ouder en ga ik het nu toch lezen, al zal het niet de gemakkelijkste leesperiode worden.
De ondertitel van zijn boek is ‘Hoe mijn moeder weer een meisje werd’ en hij schreef ook de liedjestekst van het nummer Moeder weer meisje. Een stukje tekst uit het nummer:
Ik wil je een hart onder de riem steken. En ergens verscheen er ook een lzch op mijn gezicht. Mijn bomma maakte vroeger ook vaak een puddingvis. Sterkte!
Dank je, Bibiane.
Veel sterkte, Gerhilde!
Dank je, Lotte.
Dementie is een kreng. Ik hoop dat je de goede herinneringen aan je bomma hebt kunnen houden en dat ze met de tijd nog talrijker terugkeren. Meisje heeft rust gevonden, je herinneren hoe ze was voor de dementie is nu niet meer zo in tegenspraak met wie je ziet. Of dat is toch wat bij mij gebeurde nadat mijn pepe stierf, de wegterende versie werd weer veel meer diegene waar ik dol op was. Sterkte!
Inderdaad, die indruk krijg ik ook. Dank je!
Heel veel sterkte, Gerhilde!
In december overleed ook mijn laatste grootmoeder, ze had ook Alzheimer. Toen las ik ‘Still Alice’, een boek dat ook over dementie gaat, en dat komt vrij hard aan.
Echt een mooie manier om aan je grootmoeder te denken, met dat eten. Het zijn de mooie herinneringen die je moet koesteren…
Hier krijg ik nu eens echt een krop van in mijn keel…heel veel sterkte Gerhilde.
En , hoe herkenbaar ook: puddingvis en koetjesreep…
Ik word daar stillekes van xxx
Wat een mooi idee om samen bomma-eten te maken als een soort eerbetoon. Veel sterkte!
Veel sterkte gewenst!
Wat een mooi gebaar om samen bomma-eten te eten. Eten kan zo’n herinneringen bovenbrengen he? Alle kracht gewenst die nodig is om dit een plaatsje te geven x
Heel veel sterkte Gerhilde!
oh neen, zo jammer. Mijn deelneming
Heel veel sterkte, Gerhilde.
Sterkte! Het is een vreselijke ziekte :'( Een dik jaar geleden is mijn vader overleden die leed aan dementie.
Dat bommaeten vind ik wel een goede manier om herinneringen op te halen. Veel sterkte.
Heel veel sterkte Gerhilde! Ik vind het een mooie manier om je grootmoeder te herdenken met bomma-eten…
Gecondoleerd met je oma. Fijn dat je zulke goede herinneringen hebt, ondanks het moeilijke einde…
Wij hadden vroeger ook zo’n vis thuis, erg leuk. Heb jij nu die van je oma gekregen?
Sterkte.
Och Gerhilde, veel sterkte! Het is ergens wel mooi dat je je grootmoeder zo lang hebt mogen kennen, maar door de Alzheimer ben je ze natuurlijk jaren geleden in zekere zin al een eerste keer kwijtgeraakt; kan mij niet inbeelden hoe het moet voelen om zo’n dubbel rouwproces door te moeten. Hopelijk overheersen de mooie momenten die je met haar hebt meegemaakt, maar gezien het fantastische idee van je zus denk ik dat jullie daar wel in slagen.
Sterkte
Veel sterkte!! Leuk, die puddingvis 🙂
Heel veel sterkte!
Ik weet jammer genoeg hoe het voelt… Ik heb mijn mémétje nooit ‘helder’ gekend, maar wat hebben we mooie momenten beleefd samen 🙂 het is intussen al 10 jaar geleden dat ze overleden is, maar ik denk nog zo vaak aan haar…
Veel sterkte!
Veel sterkte!
Heel veel sterkte! Ik vond het ook zó moeilijk… maar de herinneringen zullen altijd blijven!
Heel veel sterkte Gerhilde.
Dat was een mooi idee van je zus om je grootmoeder zo samen te herdenken.