Normaal gezien zou er op deze laatste dag van de maand een update verschijnen van de Verbeelding Book Challenge. Helaas valt er niets te updaten. Ik las nog een paar bladzijden in het boek van mijn (bijna) naamgenote en verder las ik wel, maar dat was voor de leesclub en ik kon er geen puntjes mee afstrepen. Gelukkig heb ik nog een ander boekenbericht dat perfect past vandaag …
In januari mocht ik voor de eerste keer mijn selectie boeken voorstellen op de boekenclub. We kiezen namelijk bij iedere bijeenkomst een nieuw boek dat we dan twee bijeenkomsten later bespreken. Om de beurt stelt iemand haar (yep, enkel vrouwen in ons clubje) selectie van vijf boeken voor en dan stemmen we welk boek we willen lezen.
Bij mijn vorige selectie kwam Nick Hornby eruit als winnaar, vandaag stel ik mijn nieuwe selectie voor.
Vallende man (Falling man) van Don DeLillo
De roman opent met een aangrijpende scène waarin de Twin Towers instorten – letterlijk van binnenuit beschreven. Keith Neudecker weet te ontkomen en loopt daarna regelrecht naar het huis van zijn ex-vrouw en hun zoontje. De hereniging zal uiteindelijk op niets uitlopen, omdat het gebeurde bij Keith zoveel losmaakt dat zijn hele leven overhoopgehaald wordt. Ook knoopt hij een bevreemdende relatie aan met de vrouw wier koffertje hij per ongeluk mee heeft genomen bij de vlucht uit zijn kantoor.
In een ver verleden 2008 schreef ik mijn thesis over Don DeLillo. Sindsdien las ik amper nog iets van hem en daar wil ik nu graag verandering in brengen. Ik zou White Noise graag opnieuw lezen, maar voor de leesclub kies ik een boek dat ik vond in de bibliotheek, Falling Man.
Hier ben ik (Here I am) van Jonathan Safran Foer
Hoe vervullen we onze conflicterende taken als vader, echtgenoot en zoon; vrouw en moeder; kind en volwassene? Jood en Amerikaan? Hoe kunnen we onze eigen identiteit claimen als we zoveel aan anderen verschuldigd zijn? Dit zijn de essentiële vragen die Jonathan Safran Foer aan de orde stelt in zijn nieuwe roman. Hier ben ik beschrijft drie tumultueuze weken uit het getroebleerde leven van een familie in het hedendaagse Washington D.C. Terwijl Jacob, Julia en hun drie zonen zich onontkoombaar geconfronteerd zien met het verschil tussen hun dromen en de werkelijkheid, zet een catastrofale aardbeving een pan-Arabische invasie van Israël in gang. De eigenlijke betekenis van het begrip ‘thuis’ staat ter discussie – evenals de fundamentele vraag hoeveel iemand in zijn leven kan verdragen.
Ook deze wil ik lezen omdat ik een eerder boek van hem, Extremely loud and incredibly close, graag gelezen heb.
Auggie Pullman is geboren met een gezichtsafwijking en ook na veel operaties ziet hij er nog heel ongewoon uit. Hij doet zijn best niet op te vallen, maar mensen schrikken als ze hem zien en ze staren of kijken weg.
Als hij tien is, gaat hij voor het eerst naar een gewone school. Auggie is bang dat hij niet geaccepteerd zal worden, en hij krijgt gelijk. Zijn klasgenoten negeren hem en sommigen beginnen hem te pesten. Maar er is één meisje dat zich niet door Auggies uiterlijk laat afschrikken …
Op Facebook en Instagram vroeg ik tips voor boeken om te lezen met de boekenclub. Voskosmos gaf Wonder als tip. Ze omschreef het boek als kort en vlot, maar toch ontroerend. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt!
Een krachtig memoir dat recht uit het hart komt: het verhaal van een jonge vrouw die op het dieptepunt van haar leven een 1700 kilometer lange solo-hike maakt. De tocht is slopend, zowel emotioneel als fysiek, maar maakt haar uiteindelijk sterker dan ooit.
Een boek dat verfilmd is met Reese Witherspoon en omschreven wordt als ‘de nummer-1 bestseller uit Amerika’ zou ik normaal gezien niet kiezen, maar het werd gekozen in Tiny haar leesclub, dus waarom niet?
Verdriet is het ding met veren (Grief is the Thing with Feathers) van Max Porter
Een vader (bewonderaar en kenner van het werk van de dichter Ted Hughes) en zijn twee jonge zoontjes worden geconfronteerd met de plotselinge dood van hun echtgenote en moeder. Dan dringt op een avond Kraai, het schelmse fabeldier uit Ted Hughes’ beroemde gedichtencyclus Crow, hun Londense bovenhuis binnen. Kraai – tegenspeler, helper, bedrieger, genezer, kinderoppas – kondigt aan bij hen te zullen blijven tot ze hem niet meer nodig hebben. Naarmate de weken tot maanden en jaren worden, wijkt de pijn van het verlies geleidelijk voor mooie herinneringen.
Deze kwam ik ooit tegen bij Kathleen. Toen ze het had over magisch realisme dacht ik eerst dat het niets voor mij was, maar toen ik las wat ze er nog over schreef, werd ik toch nieuwsgierig.
Het is een apart boek. Ergens tussen een lang gedicht, een kortverhaal en een sprookje. Ik zag het ook vergeleken worden met een fabel. Het past niet in een genre, zelfs niet in magisch realisme, en dat maakt het zo uniek. Daarnaast is bijzonder mooi geschreven en heeft het een prachtige, hartverwarmende boodschap.
Als ik mijn selectie nog eens bekijk, valt me op dat het allemaal best grauwe boeken zijn, met zware en heftige thema’s. Misschien is dat niet slecht, gezien Nick Hornby vorige keer wat te licht bevonden werd.
Het boek dat het uiteindelijk gehaald heeft, maak ik vanavond bekend op mijn Facebookpagina en Instagrampagina. Welk boek zou jij kiezen?
Dit artikel bevat affiliate links.
Het kost jou niks, maar als jij erop klikt en een aankoop doet,
krijg ik een percentje en zo steun je dus mijn blog,
gratis en voor niets.
Ze lijken me allemaal wel interessant. Ik zou misschien op dit moment eerder voor Falling Man of Wonder gaan.
Here I am voor mij 🙂 Heb Foer ook al heel graag gelezen! Komt op mijn leeslijst voor volgend jaar 🙂
Die is het ook geworden. 🙂
Maar zo zot! Ik ga vanavond naar de leesclub en wij hebben net allemaal Wild van Cheryl Strayed gelezen! 🙂
Zit jij toevallig in dezelfde leesclub als Tiny? Wat vond je / vonden jullie ervan?
Ik ben benieuwd wat jullie van Here I am zullen vinden. Zelf heb ik het nog niet gelezen, maar las van Foer wel Extreem luid en ongelooflijk dichtbij, Alles is verlicht en Dieren eten. Drie heel verschillende boeken.
Wonder van Palacio is echt een aanradertje! Verdriet is het ding met veren wil ik ook graag lezen.
Veel leesplezier in elk geval!
Alles is verlicht wil ik nog lezen van Foer. Ik ben net begonnen in Verdriet is het ding met veren.
Jonathan Safran Foer, daar ben ik al een hele tijd benieuwd naar. Is zijn schrijfstijl vergelijkbaar met andere (gekende) auteurs?
Moeilijke vraag, Hilde. Ik zou gewoon eens Extreem luid en ongelooflijk dichtbij lezen, dan ontdek je het zelf. 🙂
Mooie selectie! Grief is the thing with feathers vond ik heel erg de moeite, al is het wel een “specialleke” 🙂
Zelf zou ik Here I am kiezen, al is het maar omdat ik nog nooit iets van Jonathan Safran Foer gelezen heb en daar toch eens verandering in zou moeten brengen.