Ik vertelde hier al een keer over mijn pogingen tot bloed geven (in het kort: eerste poging mislukt, poging tot plasma geven ook mislukt, nieuwe poging bloed geven tien jaar later wel gelukt). Na die gelukte poging volgde nog een mislukte poging. De dokter prikte door of naast mijn ader en mag maar een keer prikken tegenwoordig. Mislukt dus, alweer. Niet leuk, want tijdverspilling voor de medewerkers van het Rode Kruis en verspilling van materiaal. Ik gaf mezelf nog één poging om bloed te geven en als die ook zou mislukken, zou ik het voorgoed opgeven.
Vorige week maandag ging ik dan met mijn vriend bloed geven, mijn mogelijk laatste poging. Ik heb hele fijne aders, dat weet ik, maar dat is eigenlijk maar een keer een probleem geweest bij bloed geven en die dag mislukte het ook bijna bij mijn vriend, die heel gemakkelijke aders heeft. Het lag toen dus niet per se aan mijn aders. Voor mijn bloedgroep, AB+ (ik ben een universele ontvanger), zou plasma geven ideaal zijn, maar dat lukt helaas niet. Een naald om plasma te geven is dikker dan een naald om bloed te geven (omdat je een deel van je bloed terugkrijgt) en past dus nog moeilijker in die fijne aders.
Voor je effectief bloed geeft, heb je even een gesprekje met een dokter en hij gaf mij vrij snel te kennen dat ik misschien gewoon niet gemaakt ben om bloed te geven. Dat bleek nogmaals toen hij enkele minuten voorbereiding nodig had voor hij effectief prikte. Het lukte wel (hoera!), maar hij zei dat mijn ader even dik is als de naald en dat ik dus best beslis om te stoppen met bloed geven, ondanks dat het deze keer gelukt was.
De dag nadien gebeurden de aanslagen in Zaventem en Maalbeek en was ik blij dat ik toch nog een keer geprobeerd had. Mijn zakje bloed zou waarschijnlijk niet daar gebruikt zijn, maar al die slachtoffers … het maakt het toch iets concreter.
Jammer, maar helaas. Ik ben dus niet gemaakt om bloed te geven.
Heb jij al eens bloed gegeven? Zou je dat eens willen proberen of niet?
Toen ik op de univ zat, ging ik regelmatig bloed geven in Gent. Ik heb nl wel gemakkelijke aders 😉 Mijn bloegroep is O – dus komt als universele donor ook van pas! Nu is het echter al eventjes geleden. Als er zo’n bloeddonatie momenten worden georganiseerd hier bij ons, ben ik precies altijd ziek en dan gaat het niet natuurlijk. Jammer dat het bij jou niet lukt.
Ik deed het ook al 2 keer, lang geleden, maar kreeg telkens achteraf een brief om me te bedanken, maar dat het ijzergehalte te laag is om het bloed als donorbloed te gebruiken. Ik gaf het dus op na die 2 keer…
Dat is jammer. Heb je dan zelf geen last van dat ijzertekort? Ik heb al een paar keer ijzertabletten gekregen bij een bloeddonatie. Als je de week ervoor zulke pillen kan nemen, is het misschien wel bruikbaar. Vreemd dat ze dat de tweede keer zelf niet voorstelden.
Wat goed dat je het toch geprobeerd hebt! Van mij zie je mijn aders heel duidelijk door mijn doorzichtige velletje, maar ik heb dan weer het ‘probleem’ dat ik klein en licht ben, waardoor ik maar de minimumhoeveelheid mag geven en daarnaast ook altijd flauw val na het bloed doneren. Toch blijf ik het doen, want ik zou zelf ook graag bloed krijgen wanneer ik het nodig heb. Ik ben wel nog maar één keertje kunnen gaan sinds ik uit Afrika terugkom, want toen mocht ik een jaar niet doneren.
*Terugkwam, dus
De minimumhoeveelheid is niet zo veel minder dan de maximumhoeveelheid, he. Val jij echt iedere keer flauw nadien? Chapeau dat je dat dan blijft volhouden.
Ah, echt? Dat wist ik eigenlijk niet. De dokters zeggen gewoon altijd ‘jah, dat zal hier maximaal de minimumhoeveelheid worden’, haha. De eerste 5 of 6 keer viel ik altijd flauw, nu mag ik altijd extra lang blijven liggen op de stoel en krijg ik een colaatje 😉
Minimum is 400 ml, maximaal 470. Ik vind dat persoonlijk niet zo’n groot verschil. Ik mocht qua lichaamsbouw het maximale geven, maar door mijn fijne aders was het ook telkens een klein zakje, hoor. De keren dat het lukte dan …
Jammer dat het niet gaat! Ik heb nooit bloed gegeven, zal er eens over nadenken 🙂
Ik heb een lage bloeddruk. Dat is an sich niet erg, maar dan raden ze af om bloed te geven. Omdat ik blijkbaar snel zou flauwvallen. Maar ik ben wel geregistreerd als orgaandonor.
Ik heb het helaas nog nooit gedaan. Ik was precies altijd zwanger of het kwam er gewoon niet van. Mijn lief is wel een trouwe donor (en ik plan dat ook te worden!) maar heeft zich één keer toch gigantisch mispakt. Maanden getraind voor een marathon en dan een week voor de marathon bloed gaan geven. Dat is dus niet zo slim, want je geeft daarmee een deel van de training weg. Zijn trainer was razend, maar echt. De mens die dat bloed gekregen heeft, gaat wel scherp gestaan hebben :). Het heeft hem waarschijnlijk toch 5 minuten gescheeld op zijn totaaltijd, waardoor we volgende week marathon vijf gaan doen. Want meneer wil per se onder de 3u30.
Ik zou daar zelf vermoedelijk ook niet bij stilstaan, al is het ergens wel logisch natuurlijk. Wens meneer succes met zijn vijfde marathon!
Bij mij is het prikken ook een probleem. Het is altijd al een gesukkel als ze een bloedstaal van me nodig hebben en daardoor heb ik lang gewacht met bloed geven. Ik heb het een paar jaar geleden toch geprobeerd. Eerst kwam een verpleegster kijken, toen een tweede verpleegster, uiteindelijk lieten ze de dokteres proberen. Ik ben zonder bloeddonatie en met een blauwe plek terug naar huis gekeerd en ben niet meer teruggegaan. Helaas, want zou het anders graag willen doen.
Wat goed dat je dit hebt gedaan!
Ik ben al jaren ofwel zwanger ofwel ik geef borstvoeding, dus ik val al 9 jaar buiten de boot om bloed te mogen geven. Misschien over een paar jaar weer, als ik ooit weer eens in aanmerking kom.
De laatste keer dat ik bloed ben gaan geven ben ik flauw gevallen. Dan lig je daar, in het midden van de koffiezaal, met je benen omhoog terwijl half het dorp er op staat te kijken. Sindsdien schijn ik altijd een excuus te vinden om niet te kunnen gaan.
Was jouw laatste keer ook jouw eerste keer of is het daarvoor wel goed gegaan?
Ik begrijp het wel, hoor. Mijn eerste keer was vergelijkbaar, alleen werd ik duizelig tijdens het bloed geven en heb ik dus geen zakje kunnen vullen. Maar ik moest wel in de stoel blijven liggen (en die dus bezet houden) tot ik mij beter voelde. Ze hebben mijn bloed zelfs niet kunnen gebruiken, maar heel het dorp stond er inderdaad op te zien natuurlijk …
Het was de twee keer. De eerste keer kwam ik ‘s avonds recht van mijn werk en liet ik toevallig vallen dat ik nog niet gegeten had. Een van de vrijwilligers (Stijn zijn mama) heeft toen zo’n doos koekjes-voor-bij-de koffie op mijn schoot gezet die ik half leeggesmikkeld heb tijdens het bloedgeven. Toen ben ik wel overeind gebleven. 🙂
Rottig dat het niet lukt! Ik heb jaren regelmatig bloed gegeven. Ondertussen is het al een heel aantal jaar geleden wegens medische ingrepen, zwangerschappen, borstvoeding. Binnenkort ga ik er weer voor!
Super!
Jammer dat het niet lukt, maar belangrijkste is uiteindelijk dat je geprobeerd hebt! ‘t Is niet dat je ervoor kiest he om smalle aders te hebben 🙂
Ik heb op zich wel goede aders, maar ben ook al een paar keer geweigerd: in België door ijzertekort, maar daar ben ik dan overgeschakeld naar plasma, omdat de ijzer-eisen daarvoor minder streng zijn. In Zwitserland al eens omdat ik te laat was om de dokter te zien, omdat ik een ieniemienie-wondje aan mijn vinger had, omdat ik net terug kwam van Egypte… Dus ja, ik heb nog niet zo vaak gegeven als ik zou willen, maar gelukkig lukt het vaak genoeg om te blijven gaan 😉
Oh wat vervelend dat je bloed wil geven en het gaat niet. Het belangrijkste is dat je het wel wil en dat is zeker ook iets waard!
Ik heb al een paar keer bloed gegeven en ik heb echt ideale aders (denk ik toch, ‘t is toch altijd prijs van den eerste keer zonder miserie 😉 ). As we speak ga ik overmorgen nog eens bloed geven op school (bloedserieus actie) het enige stomme aan bloed geven is dat niet goed alleen wil gaan en daarom het toch nog steeds een beetje van een drempel is om naar een donorcentrum te gaan 😉
Ik heb O+ dus denk dat ik goed ben om bloed te geven. Nog nooit gedaan echter, hoewel ik volgens mijn laatste ziekenhuisopname en de stagiaire die daar m’n bloed mocht prikken ‘fantastische aders heb’ (die stagiaire was blij dat ze mij had als proefkonijn 🙂 ) . Ooit wel al eens ijzertekort gehad, maar mss toch het overwegen waard het ooit te doen. Maar dan wil ik eerst echt volledig hersteld zijn…
Ik vermoed dat ze jou daar graag zouden zien komen. 🙂
Ik heb in mijn leven nooit bloed gegeven. Niet echt bewust, het kwam er gewoon nooit van. Twee jaar geleden wou ik me dan registreren als stamceldonor. En toen kwam ik te weten dat ik met mijn medische geschiedenis geen donor mag zijn, stamcellen, bloed, nikske. Ze willen het risico niet lopen dat ik dat toevallig nog eens zou hebben door bloed of zo te geven. Geldt blijkbaar voor nog een heleboel ernstige aandoeningen.
Hier te weinig ijzer. Intussen staat die voor mezelf wel ok maar weinig overschot. Blijkbaar wordt dat beter met ouder worden, dus de dokter stelde voor om het binnen 10 jaar opnieuw te proberen of om plasma te geven. Maar dat gaat niet hier in de buurt.