In mei heeft Jip iets gekregen waardoor zijn leven even aan een zijden draadje hing. Ik gaf toen regelmatig een verslagje op Instagram. We verzorgden hem intensief en hij bleef even stabiel. Zijn linkerpoten werkten niet meer goed, maar daar leerde hij snel mee leven. Eten ging ook niet goed, maar ook dat beterde. Het was duidelijk dat het iets was in zijn centraal zenuwstelsel en de dierenarts was eerlijk: dit kan slecht aflopen, maar ook goed. Misschien gaat het over, misschien ook niet.
Hij bleef even stabiel, maar in juli kreeg hij helaas een epilepsieaanval. Die had hij ook al toen hij één jaar oud was, maar toen kwamen die aanvallen tot wel één keer per uur, nu bleef het bij af en toe een aanval. Toen hij één jaar was, stopten die aanvallen na de juiste antibiotica, maar we wisten niet of de oorzaak nu dezelfde was of niet. Toen bleek dat hij alweer was afgevallen (van 7 kilo naar 4,7 kilo naar 3,3 kilo), deden we extra onderzoeken: nog een bloedonderzoek en röntgenfoto’s. Op de röntgenfoto’s was niets te zien, op de resultaten va het bloedonderzoek hebben we niet kunnen wachten.
Zondagavond kreeg hij weer een vergelijkbare aanval met die in mei. Geen enkele van zijn poten werkte nu nog fatsoenlijk, maar hij wilde wel stappen. Hij gaf die avond en nacht ook zes keer over, tot er niets meer uitkwam. ‘s Nachts waakten we om de beurt bij hem. Hem dicht bij ons houden was nog het beste, want op zijn poten staan, lukte niet meer. ‘s Morgens kreeg hij nog een epileptische aanval … Zijn lichaam was helemaal op, het was tijd om hem uit zijn lijden te verlossen.
Volgende maand zou hij twaalf jaar zijn geworden. Slaap zacht, Jip.
He, wat verdrietig… Heel veel sterkte gewenst ! Ik hoop dat jullie een heleboel mooie herinneringen aan hem hebben.
Oh wat een schatje. Veel sterkte!
Zo jammer. Veel sterkte!
Ooooh arme Jip! Maar goede keuze gemaakt, hem niet langer laten blijven als hij op is, en ik ben zeker dat hij een gelukkig leven gehad heeft!
Zo erg… Heel veel sterkte!
Zo erg… het doet pijn om zo’n vriend te moeten afgeven. Veel sterkte!
Och, dan is hij even oud geworden als onze hond indertijd. Die hebben we ook een maand voor zijn 12e verjaardag een spuitje moeten geven (ook epilepsieaanvallen waar niets meer aan te doen was en hij alleen maar van af zag).
Nog eens heel veel sterkte; het doet zoveel pijn om een dier te verliezen! Al is het misschien een troost dat hij toch nog veel mooie jaren gehad heeft (wetende dat hij zo jong ook al epilepsieaanvallen had)… Want dat zijn leven bij jullie de moeite waard was, dat tonen de foto’s alleszins heel duidelijk!
Heel veel sterkte!
Sterkte.
Wat een droevig nieuws … Heel veel sterkte!
Oh 🙁 met tranen in de ogen leed ik dit..veel sterkte!
Nogmaals heel veel sterkte :'(
Oh zo droevig. Heb tranen in mijn ogen. Veel sterkte!
ik moet vechten tegen de tranen :(. Veel sterkte
Oooooh wat triestig!! En moeilijke maar moedige beslissing. Veel sterkte!!
Oh.. wat erg. Sterkte <3
Veel sterkte Gerhilde! Het verlies van een huisdier is altijd vreselijk…
Ach wat ongelofelijk naar. Slaap zacht Jip. Sterkte Gerhilde. X
Oh nee, wat een vreselijk nieuws 🙁 zit hier echt met een krop in mijn keel… Heel veel sterkte!!!
Wat een mooi katje, heel veel sterkte met dit verlies!
Heel veel sterkte! Lieve foto’s.
Wat afschuwelijk… dit wens je geen enkel huisdier toe. Veel sterkte <3