In december 2018 nam ik deze foto. In maart van datzelfde jaar lag ik in het ziekenhuis met een longembolie en was zelfs gewoon rechtstaan een tijdje te vermoeiend, negen maanden later had ik Start to Run afgewerkt. Het voelde echt als een overwinning en ik was trots op wat ik had bereikt.

Ik deed een paar keer de laatste les opnieuw en wilde dan weleens echt vijf kilometer joggen (want doordat Evy maar blijft zeggen dat je vooral niet te snel moet joggen, is dat ook wat ik deed en kwam ik nooit effectief aan die vijf kilometer) dus ik bouwde daarnaartoe. Zonder enige kennis, gewoon wat proberen. Ik had al even last van mijn heupen na het joggen (en na een lange autorit), maar het werd enkel erger. Ik kreeg ook last tijdens het joggen, had echt pijn tot een dag nadien en kreeg ook last van mijn heupen na een korte autorit (twintig minuten bleek voldoende). Ik ging naar de dokter en ontdekte na verder onderzoek dat het geen artrose was (Oef!), maar ik wist daarmee niet wat het wel was. Verder was het putteke winter en gebeurde er wel wat in mijn leven en dus duurde mijn jogpauze langer dan voorzien. Ik bleef naar het werk fietsen en ging af en toe zwemmen, maar aan joggen durfde ik mijn niet meer te wagen, bang dat die pijn aan mijn heupen daarmee terug zou komen.

Enter maart 2020. Ik speelde al langer met het idee om mij opnieuw te wagen aan Start to Run, maar kreeg het niet echt ingepast in mijn leven. Ik hou ervan om ‘s morgens te gaan joggen, maar ben geen echt vroege vogel dus joggen, douchen en 8 km fietsen naar het werk leek mij een beetje te veel van het goede. Dat fietsen moest maar voldoende zijn, joggen was voor later. Toen was daar het intussen welbekende coronavirus met de nodige uitdagingen. Op het werk grepen ze snel in en kozen ze voor fulltime thuiswerk (en dat doen ze nog steeds). Mijn fietstochtjes vielen weg en alle gewoonlijke structuur eigenlijk ook. Het voelde als een schone lei en ik zag meteen de kans om opnieuw met Start to Run te beginnen dus op 16 maart volgde ik mijn eerste les. Dat ging enkele weken goed, tot ik dan toch opnieuw pijn aan mijn heupen begon te voelen. Niet echt erg, maar met elke les wel een beetje erger. Ik besloot wat extra rustdagen in te passen en ging van les zestien terug naar les tien. Ik koos er ook meteen voor om elke les twee keer te doen, opdat mijn heupen eraan zouden kunnen wennen. In juni kocht ik loopschoenen op maat en beide keuzes waren blijkbaar een goed idee.

Gisteren kon ik namelijk deze foto nemen, want ik deed toen voor de tweede keer de laatste les, zonder pijnlijke heupen.

Ik vermoed dat ik het deze keer ook gemakkelijker vol zal houden: we werken nog steeds thuis, ik heb geen pijnlijke heupen (en weinig ambitie om echt ver te joggen, ik doe het voor de beweging en zal mij dus niet snel forceren) en het is zomer, waardoor het gemakkelijker is om ook zonder Evy toch een bepaalde looproutine op te bouwen tegen dat het weer mijn motivatie ondergraaft. Hoera voor een nieuwe start (to run)!

Registreer hier voor de nieuwsbrief. Zo blijf je op de hoogte van de webshop en krijg je een cadeautje bij je eerste bestelling!

Dank je!