Zes maanden na de breuk was mooier geweest, maar dat was mijn verjaardag dus dat vond ik niet het juiste moment. Op mijn verjaardag heb ik daar trouwens niet aan gedacht, aan die halve mijlpaal.

Er is veel gebeurd de laatste zeven maanden, maar het is helemaal oké. We namen eind januari de tijd om over onze toekomst te beslissen en daar ben ik blij om. Hij dacht dat het gemakkelijker zou zijn om eens goed ruzie te maken en dan uit elkaar te gaan, maar zo zijn wij niet gemaakt, geen van beiden. Wij gingen voor afstand nemen en toch blijven praten. We namen de beslissing samen en bespraken meteen onze toekomst apart en we bleven contact houden. We konden nog steeds bij elkaar terecht na de breuk en dat deed deugd, want alleen is maar alleen.

Het is niet evident wat wij doen (bevriend blijven na een lange relatie), maar voor mij voelt het natuurlijk (zoals veel stappen in onze relatie ook natuurlijk aanvoelden). Ik kan het mij eigenlijk ook niet anders voorstellen. Want ik heb die jongen graag gezien, 15 jaar lang, en dat doe ik nog steeds, maar dan op een ander niveau. Wij werken beter als vrienden dan als koppel en het vergt moed om dat in te zien en moed om daarnaar te leven. Het vergt ook van de nieuwe partners (want we hebben allebei een nieuwe relatie) veel, maar ik kan maar hopen dat zij beseffen dat het net heel waardevol is. Dat hoe wij na een lange relatie met elkaar omgaan, veel zegt over hoe wij in het algemeen met mensen omgaan. Dat wij waarde hechten aan anderen, aan vriendschappen, aan relaties.

Ik heb veel geleerd over mezelf de afgelopen maanden.
Hoe belangrijk ik vriendschap vind. Misschien vind ik vriendschap wel belangrijker dan de meeste mensen, wie weet. Ik vond het alleszins belangrijker dat ik hem nog in mijn leven zou hebben als vriend dan dat we per se samen zouden blijven.
Hoe graag ik alleen woon. Ik wist dat niet, nee, want ik had het nooit gedaan. En ik kan er nu echt van genieten.
Hoe goed mijn netwerk is. Echt waar, ik ben zo blij met de mensen in mijn leven. Ik heb vriendschap altijd belangrijk gevonden en daar ook naar geleefd, maar als je plots alleen komt te staan, doet het extra deugd als het allemaal goed zit.
Dat het allemaal wel in orde komt, dat tijd echt veel doet. Ik dacht dat ik mij op mijn bijberoep zou storten na de breuk, maar ik had er de fut niet voor (die longembolie hielp natuurlijk ook niet). Intussen grijp ik wel nieuwe kansen en ga ik ervoor en ik kan er nu ook echt van genieten.
Dat ik mijn pollekes kan kussen met mijn ex. Dankzij hem kan ik in ons huis blijven wonen, hij helpt zelfs nog met de verbouwingen en hij geeft mij rustig de tijd om de toekomst te overdenken. En hij heeft zijn kat aan mij toevertrouwd. Aan Hobbes heb ik de afgelopen maanden ook veel gehad.
Dat oud niet per se vergeten hoeft te zijn. Ik hou nog contact met mensen uit zijn omgeving, ik heb bijvoorbeeld nog contact met mijn vroegere schoonmoeder. Zij is bijna vijftien jaar mijn schoonmoeder geweest, we zijn vijftien jaar een deel van elkaars leven geweest. Ik ben blij dat dat niet zomaar onder de mat geveegd hoeft te worden. Vorige woensdag ging ik ook samen met mijn ex en mijn nichtjes naar Bobbejaanland. Hij had hen al niet meer gezien sinds Kerstmis en we hadden een heerlijke dag. Zo blij dat zulke dingen nog kunnen!
Dat ik mensen toch sneller in mijn leven kan toelaten dan vroeger. De longembolie (en daardoor het besef dat het elk moment gedaan kan zijn) heeft daar ook mee te maken, maar misschien ook het feit dat ik niet meer in mijn veilige bubbel zit. Ik leerde iemand kennen en we werden (zeker voor mijn doen) snel een koppel, maar ik ben blij dat het zo gelopen is, want het voelt goed.
Dat ik sterker ben dan ik dacht.

Een breuk is nooit gemakkelijk, maar wij pakken het op de best mogelijke manier aan en we maken er het beste van. En dat is goud waard.

Registreer hier voor de nieuwsbrief. Zo blijf je op de hoogte van de webshop en krijg je een cadeautje bij je eerste bestelling!

Dank je!